Onat Baloğlu

              Aya ğ ımın altının Altında ğ ’ın en çakıl ta ş lı yerinde, derimin, en epidermis yeri neyse kesen kıtır kıtır, sürüyorum . Bentderesi dolmu ş ları, bir politikacı, Ankara Kalesinin üstünde, referandumdan “Evet” istiyor.  Kafam sessiz, sessiz, sessiz, ne kadar sessiz,  anlatacak dilim yok. Aya ğ ımı çakıllara sürüyorum. Saçım sakalım kirli, üstümde sala ş , sarkık, ye ş il kazak, kirli; e ş ofmanım delik deli ş , kafamın içi çok sessiz,  çok.  ilk defa bir ses duyuyorum, “baba, buraları yıkmı ş lar”. Sola çevirdim kafamı, çünkü bunu (herhalde) diyen küçük o ğ lanın kafası sola dönüktü, ve o ğ lan bunu söyledi: Baba. Buraları yıkmı ş lar.  Döndüm... Kaos, o ta ş lar, araf ta ş ları, o bıçaklar, kameranın bozuk açılardan bakar gibi görüyorum hepsini her biri ayrı boy, çakıl ta ş ları da ğ ınık; çünkü buraları yıkmı ş lar, binaları yıkmı ş lar, bakıyorum, bakıyorum, hep o ta ş ların gözünden bakı...

  “Evimde migren ilacı var. Biri için almıştım.    Verecek fırsatım olmadı.”   Gülhane'de bir terasta kahvaltı ediyorum. Terasın karşısında deniz var eminim,    göremiyorum. Eski kiremit çatılar, eski İstanbul depremi.   Burası Türkiye'nin              martı çığlığı. Elimi   Gülhane'nin lağımına               deniz görmeyen ellerine                      daldırıyorum.   Güneyde zakkum,      burada teras duvarına       sarmaşık gibi astıkları saraypatı,    ve martıları korkutan tramvay;                  martı çığlığı.   “Çalıyorum bu cümleni” dedim, “bir şiir için”.    Çünkü onun evinde bir migren ilacı var.             Biri için almış.              ...

  Karşımdaki kadın            uzun Gloria Jeans kafesinde,        elimde       Sevgi Soysal'ın kitabı:       Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu.   Adım Mahir, Kızıldere'den koymuşlar adımı             adaşım adam öldürmüş.   Kış sabahı bana avucunu açmış, ben de        —ve bir de Sevgi Soysal hapiste— sarsılmış sanki, savunmasız, kirli bir ağ,   kalakalmışız bunda.  Bir de karşımdaki kız ve      kızıl dudakları,         bir de 1802’de, Londra’da, ben, Milton ve o görüşmeliydik,  ben, o            ve salaş, uzun saçları.   kalktı şimdi          nereye gidiyor ki?   Kaşını kaldırdığı gibi kalkamadım ayağa. Elimdeki kitap, içindeki kadın gibi  dik duramayacağımdan korktum sanırım her daim.         Ne saçma....

  ELFİN  Tek gördüğüm kalkan ağızlı, İskender'in topraklarında,  kanlı bıçaklı evli barklı kakülleri çocukluğuma inmiş güzel kadın. Dedim ki: Evli bir adam var karşında. Dedim ki, Zenophon yıkılmış Asur tapınaklarını görüyor gözlerinde. Dedim ki,      bırak, Elfin, kostümlerin az olduğu  farlı sokakların. Dedim ki, Elfin,           kaküllerinde, ODTÜ'ye kar yağan bir masumiyet var.  Dedim ki, Elfin,  sana bakınmak neden bu kadar zor? Ben ki,  Anadolu'ya dönmüşüm. Ben ki  çakıl taşlarını çocukluğumuzdan anlıma sürmüşüm. Dedim ki, Elfin, yıpratma bağrımdan gelen bu izole ayrıcalığı,                bu müstehcen canlılığı,                bu kadim saçlarını. Dedim ki, Elfin, Amerika çok uzak bir yer. Ben Ankara'dayım. (2019/2020)

         Babamla aynı evdeyim. Anneminkinden                  yeni döndüm;                                      kitaplığın                                                önünde durdum. Dün Ramazan kolisini          kimi evlere götürdük          kiminin kapısına bıraktık;               Gölbaşı'nda bir genç,                  Gölbaşı'nın dışında Afgan bir yaşıtım                          telefonla el sallayanlar,                     ...

BUĞU'YA DRENAJSIZ MESAJ  Okuyucu, annemin balkonu              kadife çiçeğiyle dolu. Üstüne, Boşnak sesi düşüyor               Spotify'dan kulağıma. Sana şiir yazmak         ve meditasyon yapmak dışında                her şeyi yapıyorum bir nevi. Al, mavi bir deyim: Ankara'da masum ve mineli       bir gökyüzü seni düşünmek.           Üstüne,                  mesajların her geldiğinde          elim titriyor. "Odayı sözgelimi sana çevirir bir çiçek". Okuyucu, güneşten ayazın erteleniyor oluşu            balkondaki çiçekte bekliyor sessizce. Burnuma gelen yeni koku ise,     arkamda adaçayı gizlemiş olmasıymış          annemin. Sana dönelim:          ...

ALNINDAN ÖPMEK GÜZELDİ YİNE YENİBOSNA'DA BİLE Yalın ırmaktı bankta düşmemiz    ve güvertelerindeki        yaprak uğultusu Gözlerini bir o karanlıkta ela gördüm.         Endamdı rengi ondan önce. Hatta ellerime doğru      sarılmasaydın dün akşam                al hırkandan         yalpalardım  Ama tuttun beni,          ve alnından öpmek çok güzeldi yine          Yenibosna'da bile. 2021 

 KALDIM BÖYLE, ANLATAMIYORUM Cihangir'de seninle oturduğumda    Cihangir nazik bir kadın oldu gözü kapanan          ve karşımda tebessümüyle                 kızıllığı. 4'e kadar, İstanbul'da         sessiz bir masal dinlerken dudaklarından                odanda      asla düşmeyen bir gün batımını                ve böğürtlen kokulu sesini duyuyorum.      Nefes nefese      kaldım böyle,      anlatamıyorum. 2021 - 21.00

  Metrobüste    yanımda dört adım var           insanlığa karşı Geldiğim yerde ise gitmemek için dakikalarımız sayılıydı,         ve beyazlığını sayardık ellerimizin.                Ellerimiz olmuştu Afrodit'le. Otobüste   nehirler boyunca insanlar gördüm  bir koya giderek. Geldiğim yerde de bana  denizi, göğü, insanı           maviliğiyle anlattılar. Ve gecem gündüzüme karıştı                  masal gibi git zaman. Gitmememiz gerekiyordu çünkü İstanbul dar bir alandı.  Ve ayın denize vurduğu                 geldiğimiz yerin göğü ise                     geniş ve berrak.                                       ...

  Neresinden tutsam           ay düşüyor           Kaş'ın sırtından            dalgalara. Gizli bir köşem var, Kuğu'yla — ve Kuğu siyah giyiyor ilk akşam     benle konuşmak istediğinden beri:        Karanlıkta medcezir sesi,          ancak öyle kaldırıyor kafamı           koynuna. Eylül delisi olmuşum.   Bana biraz bira        bir de sigara vermiş,              duyamaz olmuşum. Ay öyle ipek düşmüş, deniz öyle gürlemiş ki             kayalara vururken beni koruyarak                  ve Kuğu öyle bir uzanmış ki yanıma, yaşıtımın yanında           genç olmayı anlamışım yine. Yanaklarımı çıplak bırakmış sarhoşluğum. Öyle sarmışlar ki beni, avuçlarım çıplak   ...

             Bir ağacın dibine oturduk.  Yanıma oturdun.   Başını okşadım,  başımı okşadın,                   sessizlikte bir ip koptu,  konuştuğun dil meditasyon.   Gün nehirdi, geldi geçti ve dedim ki, “Kızıl sana ne çok yakışmış,           seni ne zamandır görmüyorum?” Demiştim bir ara, 2016'da:        Londra… Alabildiğine, fabrika ayarında        Benim en iyi dostum.        Benim en yeni dostum. Durdur dünyayı istedim,  durdur, yılgın,     avucumda çakıl toplamışım rüzgargülü        takip etti beni Brockwell Park’a.    Çiçek bahçem,         ...

PAZARTESİ-SALI ESİNTİLERİ   Elleri çilekten kıpkırmızı tezgahçının.        Pazara indim,       çeçil peyniri      bir de beyaz peynir.     Gün doğdum sonra gün:   Dikmen'den Konya Yolu'na        yıldızlar doldurdu ağzımı öğle vakti. Bir rüzgar çarptı sonra suratıma       arabada,            annem kullanıyordu arabayı. Bir ışık yansıyordu telefonumdan,                sevil bir atomun parçasıydık. Sağ, arka koltuktayım.        Seviyorum, ellerimden kıpkırmızı                  bu yollar.   27.03.2018