18 - Brockwell Dostum (2016)

      

      Bir ağacın dibine oturduk.  Yanıma oturdun.

 

Başını okşadım, 

başımı okşadın,

                  sessizlikte bir ip koptu,

 konuştuğun dil meditasyon.

 

Gün nehirdi, geldi geçti

ve dedim ki,

“Kızıl sana ne çok yakışmış,

          seni ne zamandır görmüyorum?”

Demiştim bir ara, 2016'da:

       Londra… Alabildiğine, fabrika ayarında

       Benim en iyi dostum.

       Benim en yeni dostum.

Durdur dünyayı istedim,  durdur, yılgın,

    avucumda çakıl toplamışım rüzgargülü

       takip etti beni Brockwell Park’a.

  

Çiçek bahçem, 

             "gideceksen bu akşam git," dedi,

çimlerinde gölgem kaldı hep.

Brockwell dostum,

bir ağacın dibine oturduk,

rüzgar serzenişte bir ip koptu.

Konuşmadan yaslandığımızda

duyduğum tek şey

huzurdu.

 

2016/10-23.10.2017