Onat Baloğlu

Olmazsa olmazdı ama    rüzgarım çıktı,           eski radyo cızırdadı sustu uzandığımda göğsüm celaldi                           dalımın yolu. Gözbebeklerimden hızla damağımdan gırtlağıma nefesim,             annemden tarif çalmış gibiyim,      bu tada mecburum,  yeniden  doğdum. Balkondaki çamaşırlar gibi serdim geceye nefessizliği,           sussuzluğumu sevgilimle                    Kaş'ın denizinde geçtim. Kahve için kalktım,       uyku tutmadı. Nefes alamayınca 07.30'a doğru          öğlen oldu bir kafeye geldim,                      Erasmus konuştu üniversiteliler yanımda. Gece yatakta,  gündüzle konuşuyorum,        bilgisayarım ve tele...

  İmgeme   Bu 30’umun ilk şiiri. Yeğenim de 2 yaşına girdi. Ama elimde sadece sana uzatmak istediğim özlem                 ne anneliğin,                           ne başka metanet,                                     ne başka konu.           Ankara'dan döndüm İmgem,            lacivert yağdı                  doygun doygun. Donmuş gölün müsterih balığıydım bir nevi,         Ankara yıllardır varmayan istasyon,     orada üç bardak tersti. --   "Cemre," demiştin,               "bensiz, sırf kızımı görmek için geliyor”.   Ben ise     Bilkent'teyim;             13 yaşında b...

  DIŞARIDA VE İÇERİDE Öğlen gökyüzü                 mavinin kıştan yarışını görmüşüm Oxford'dan dönmüşüm      Mart ceketimi soyuyor. Maskesiz girdiğim ilk kış olmuş     Yine soğuk. Bunu yazarken dışarıdayım ama, sonunda. Saat sekize yaklaşmış.                Dal gibiyim, kök gibiyim. İzmit'te horozun ötüşü değil, çiy, kırağı değil, sadece Pazar,  ve leptopumun ekranını açmadan    önceki     ilk bahar. 19.02.2023

  YASAK YÜRÜYÜŞ Babamı      yürüyüş yolunda             ta odamdan duydum,                 çelik delik oldu,                       balkona çıktım. Mayıs sesi     kaldırım pati izi       ya da toz;         o kadar ki: babam burnunu çekti Mogan'ın dibinden,                      gökyüzünden safir gülüş,              ta buradan duydum                 resmini çektim. Güzel babam,      saçlarını yeni kestirmiş. Mogan       yaz tatili okul bahçesi,            dinlenen bir orman,          yanında biri var 1 Mayıs'ta. Halbuki dedim babama   "çıkma:       ...

BALKONUMDA KAŞ  G ündüz denizi     bunun taklidiydi, öyle hatırlıyorum. Gece balkon tuzu, bir avuç mehtap Dario Moreno, ucu uykusuz, utangaç.    Ay aydınlık     ve karşımdaki Meis adası,     insanlık adına        benim adam,          başkasının değil. 23.09.2018

   (Bunu seslendirmeyeceğim ama burada bulunsun istedim - 15 Şubat 2025. Bunun contextini hiç hatırlayamıyorum. 2013'ten 2016'ya bir ara olmalı. Tatlı, çocukluktan diyebileceğim şiirlerden biri. — 30 Ekim 2022) Tufanı ya ş adım, güç bela benlik tuttum, bıraktım, kayboldum unuttum. Geçen gün annemle Skype’tan konu ş tum. “Çok ş ükür” dedim. Mutlu etmek için bana bu güzel insana, anneme ihtiyaç                varmı ş . (2013-2016 arası)

   Güvercinin son tüyüyüm havada süzülen, al güne ş ı ş ıklarına sarınmı ş ız: o İ spanyolca, ben İ ngilizce, ve kendi dilimizden mecali. Ben pamuk ve yünüm, üvendire ile dürtülmü ş üm, sa ğ kalmak istiyorum , inadına. Ayakta duruyorum. Tüylerimi topluyorum. “One day at a time”.  (2016 - Londra)

  HALIYA DÜŞEN SİGARA               o damın kapısı açık. kapının biri çıkmaz sokak. aç beni topra ğ ına sakla beni, sakla.     Sen yün yorgan altı gibi, yeni emzirmi ş bir anne öğrenci odama; ben de sıkılgan bir çocuk gibi yere bakıyorum.   Sigara küllerin: halıma dü ş üyor, derimi eritiyor.   D eniz gözüne               yalnız ben yakışıyorum. [Sakla beni, sakla. Sigara koktu oda. Söndür ş unu lütfen.] (2016)

urbanstraße'e dönüyordum bir köprüyü a ş mı ş tık ve dönme vaktiydi    bana baktı. "ş imdi sana sarılmak istiyorum," dedim bana baktı: gözleri      a ğ dalı kanatlı uzun bir umut uzun bir dü ş ü ş siyah giymi ş ti   siyah giymi ş tim   vurduk,   vurduk birbirimizi. yalan söylememi istiyordu yalan söylemek istiyordum söyleyemedim yollarında ayrılık,    kırık, bölük pörçük bir serencam, ayağını kanata kanata akıttığın bir vals yurda döndü ğ ümde annemi aradım ve dedim, "Berlin açık sözlü sevmedim" o, a ğ dalı kanatlı o, Yunanistan'ın kumral adası      evine döndü (2015/7)

  J-ARGON (2017) Bilirsin gündüz so ğ unu, sınırlarında kan oldu ğ unu.                Seni dü ş ünüyorum. Londra’da adını vah ş i bir dil belledim, ma ğ rur, israfkâr, içrek, kuru yaprak ça ğ ırdım, rüzgarın adını , sana sarılıklı ı ş ıkları, Bakerloo hattında çı ğ lıkları, hatırlaması zor ş iirleri. Saçlarını dü ş ünüyorum.  Sen bana so ğ uk sava ş sın,     1956’sın, ta ş kınlıksın; Çamur ezen bir  bot gibi  duyuyorum seni.  Galler’in ya ğ murları yaksa beni, arkanda İ stanbul kadar rüzgarla,  bilirsin ak ş am yorgunlu ğ umu. Seni dü ş ünüyorum. (2016-2017)

  Şöyle düşün: A ldan bir mesafe Londra'da güneşle aramda. Sabah kalktığımda    pencereden bakmaya çalışan lüks bir can koku alan. Bir de nedensiz yine, ö ylesine duymak kuşları Prince’s Meydanı'nda kuş oldum metroya yürürken. 2022