31 - Karlı Kışa Aydın Oda

Annemin andığı,

gül ektiği

Hıdırellez günleri

avucunda kuş gördüğüm günleri gibi,

kar yağardı.

Dikmen’de karlı bir kış olur – 

sen o odaya girersin,

ben Ahmed Arif parkına yürürüm.

Yeşili asidir Ankara’nın, beyazı asil.

“Çarpık,” dediler mahallelerine.

Bakımsızı

                    mafya Petersburg’da görmüştüm:

net hatırlıyorum, kalanlar:

dağınık saçlıydı

        Neva nehri dışında. 

Dışarıdan geliiiip geçer gibi olur olgu-olay-

                                                        gün-batım-  

                                                                        Aralık.

Dikmen'de karlı bir kış olur,

Sen o aydınlık odaya geçersin.

Sessizce kenara çekilir zaman.

Kar yağdığında

dışarı çıktığımda,

güneş kardan yansır.

        Ben de ekmek çiğner gibi,

        güneş yüzümü yakar

ben kara basarım.

27.04.2022